Deze zomer heb ik achter in de tuin samen met onze zoon Mees een houten tuinhuis gebouwd. Terugdenkend aan mijn jeugd waren de activiteiten die me het meeste plezier gaven fikkie stoken en een hutten bouwen. Wanneer de hut klaar kregen we een iets te drinken en koekjes, waarna we al snel de interesse verloren in het bouwwerk waar we zo druk mee bezig waren geweest.
Tornado bestendig
Voordat Mees zaterdag met de boot naar Gran Canaria vaart om te beginnen aan een studie, en wij achter blijven met een leeg nest, wilde ik nog een keer samen iets groots met hem maken. En dat is gelukt, een maand lang waren we elke ochtend aan het timmeren en schroeven.
Het houten huis staat als een rots en lijkt bestand tegen iedere tornado en regenbui. Het bouwen was een groot feest maar wat nu?
Bestemming van het tuinhuis
Ik ben altijd vaag geweest over de bestemming van de hut. Om heel eerlijk te zijn heb ik ook zelf nog geen idee hoe ik de tijd er door ga brengen. Misschien ga ik er wel schilderen. Marjan heeft me van de Lidl verf en een schildersdoek cadeau gedaan. Ik geef mijn recent aangeschafte pick-up en 5 langspeelplaten een plek. Plaats de gitaar met inmiddels roestige snaren op zijn standaard, en ben van plan om de vergeten accordeon nieuw leven in te blazen.
Reis naar het verleden
Het houten huis wordt de komende winteravonden een plek om een reis te gaan maken naar het verleden en om daar de draad weer op te pakken waar ik het ooit gelaten heb. Ongecompliceerd en zonder ambitie creëren, teksten, liedjes en de verf laten dansen op het schildersdoek uit de supermarkt.
Of de noodzaak om creatief groot genoeg is om de komende winter ook echt aan de slag te gaan is op dit moment nog de vraag.
De Vitruvianvrouw
Zoals de kunstenares Beatriz Pérez Pacheco die tot 23 september exposeert in Palacio Salazar in Santa Cruz de La Palma. Beatriz heeft geen houtenhuis nodig om tot groots werk te komen. Een tafel, een BIC-pen en de innerlijke noodzaak om te creëren zijn voor haar voldoende om tot de mooiste werken te komen.
Salvador Da Vinci maakte de Vitruvianman. Beatriz Perez Pachero creëerde wat mij betreft de vrouwelijke Vitruvianvrouw. Zoveel talent en schoonheid, ik heb de neiging om al op te geven voordat ik nog maar een streep verf op het doek heb gezet.
Tekste: Siepko Wenning Foto Beatriz Pérez Pacheco: La Palma revista
Gerelateerde link: beatrizperezpacheco.com
Siepko, je springt wel van de hak op de tak….we komen aanstaande januari/februari weer naar ons geliefde Isla Bonita. Ik neem mn oude mondharmonica mee dan kunnen we misschien samen een paar mooi oude klanken voortbrengen in de hut.
gr Karel Derickx
Wat een fraai tuinhuis is het geworden! Hier hebben we ervaring met een ‘mannenhonk’ in de achtertuin. Zo’n eigen retraiteplek is geweldig en heeft hier zelfs tot de vorming van (filosofie)clubjes geleid. Die beschouwen het inmiddels als hun clubhuis. Maak je over je creativiteit maar geen zorgen, die is ruimschoots aanwezig. Je hebt echt talent om op een unieke manier te observeren en dat op te schrijven. Schilderen ja, maar iets literairs (bijv. een al of niet historische Canarische roman schrijven, ik noem maar iets) kan ik me zeker iets bij voorstellen.
En verder kan je overwegen om er een sauna in te maken, voor als het wat frisser is….
Het is een geweldig mooie man cave geworden Siepko !
prachtige bic tekeningen van Beatriz .Haast onwaarschijnlijk om tot zo een mooie creatie te komen.
Jullie keet ( huisje) mag er ook wel wezen. Die is van een ander kaliber.