Ingestuurd verslag over de brand in Garafia door Annette en Hijmen van Finca Verde. 

Onvoorstelbaar dat het al weer ruim een week geleden is dat de brand in Garafia begon. Zittend op ons terras zagen we de helikopters met waterzakken, naar wat leek, een klein brandje blussen. “Gelukkig zijn ze er vroeg bij.” , zeiden we tegen elkaar.

Toen werd het donker, de avond viel en de wind stak op. Wat een klein brandje was spreidde zich uit, tot wat Siepko al zei “ een veelkoppig monster”.

Steeds dichterbij zagen we de vlammen komen, hoorde we de bomen exploderen.

Een lang verhaal kort, het waren heftige dagen en nachten. Niet alleen voor ons, maar voor velen in Garafia. De brand is door de enorme wind die wisselde van richting door grote delen van Garafia getrokken. Tussen al het zwart opeens weer een groene boom. Elektriciteitsmasten zijn verbrand als luciferhoutjes.

Heel langzaam komt iedereen een beetje tot rust. Bij elk helikoptergeluid, kijken we allemaal naar boven. Waar? Is er rook? Waar wordt nageblust? Waar wakkert het vuur weer op. Het vuur is onder controle, maar op verscheidene plekken kringelt de rook omhoog, verschijnt s nachts een rode gloed.

De afgelopen dagen waren er weer donkere wolken af en toe. Brand, nee een heel fijn motregentje. Niet genoeg om op de grond te vallen, dan was het alweer verdampt. Maar genoeg om het stof en rook en as uit de lucht te krijgen. De temperatuur is gezakt. Geen 35 graden meer in de nacht. Een ander probleem was namelijk de Calima. Een hittegolf met sterke wind uit de Sahara.

Nu we weer vrij door Garafia kunnen valt op hoe erg het was. Rijdend vanaf ons richting Las Tricias lijkt het mee te vallen. Het ruikt naar rook en brand. Opeens rijden we een zwartgeblakerd landschap met smeulende bomen  en een rookkolom in. Zo doods, onvoorstelbaar.

Later op weg naar Llano Negro, naar het verzamelpunt voor eten, kleding, huisraad, beddengoed ect.   Rijden we langs uitgebrande struiken, de elektriciteitskabel die op de grond ligt. De palen verkoold of verbrand. We zien kranen, mannen van het elektra, tussen rokende en smeulende hopen nieuwe palen stellen om vele huizen weer van elektra en communicatie te voorzien. Alles is bovengronds op La Palma.

Gelukkig lopen bij de geitenboer alle geiten nog buiten. Rond het terrein een zwarte woestenij.

Bij een uitgebrand huis lopen de kippen in een ongeschonden moestuin. Bij een ander verbrand huis wappert aan de waslijn een kleurige bikini.

Het glazen huis van onze vriendin is veranderd in een surreëel landschap met glassculpturen.

Veel families zijn alles kwijtgeraakt. Hun huis, yurt , tipi of caravan is verdwenen. Het enige wat ze nog bezitten zijn de kleren aan hun lijf of als ze geluk hadden een paar dingen die ze mee konden nemen.

Er wonen nu minstens zes families aan het strand van Callejoncito. Daar kun je ademhalen, daar is de temperatuur dragelijk. Daar kan je een beetje tot rust komen. De kinderen spelen op het strand. Zwangere vrouwen passen op de kinderen. De ouders zijn al het mogelijke aan het regelen. Hun grot schoonmaken, hun deels verbrande huis op leefbaarheid testen. Daar waar hun boompjes die het overleefd hebben nog staan, bewateren of de kippen aan het voeren. Sommigen kunnen nog niet terug naar hun plek.

Er zijn families tijdelijk bij familie, kennisen of vrienden ondergebracht of in vakantiehuisjes.

Veel waterleidingen, niet iedereen heeft Gemeentewater, zijn geëxplodeerd, verbrand, doorgesneden, afgebroken of geknakt door enorme stenen.

Met een groep mensen zijn we leidingen aan het repareren, noodleidingen aan het aanleggen, zodat het bomenbestand wat het vuur heeft overleefd nu nietverdroogd.

Er is een enorme saamhorigheid. Iedereen helpt iedereen. Of je nu Palmero, Schot, Israëliër, Nederlander, Belg, Duitser, Fransman, Italiaan, Venezuelaan, Spanjaard of wat dan ook bent, we doen het samen.

Er is veel nodig. En zoals de verzekering in Nederland alles keurig regelt zo is het hier niet. Samen zullen we het moeten doen.

Er is veel nodig. Niet alles kan gegeven worden. Waterleidingen, gasflessen, kooktoestellen, een telefoon een tafel , stoelen , gereedschap om weer op te kunnen bouwen. Er is van alles nodig. Sommige mensen zijn alles kwijt wat ze in 15 jaar of korter hebben opgebouwd.

Mocht je iets kunnen missen zodat we anderen kunnen helpen opbouwen laat het ons weten. We kunnen het doorleiden naar daar waar het nodig is.

 

Geef voor de getroffen bewoners door de brand in Garafia!

 

Stuur een email naar Annette en Hijmen en vraag naar het banknummer

Annetto@live.nl

 

Of stort een bijdrage op rekeningnummer:

ES04.2100.7114.8102.0007.4167  t.n.v.  Asociacion Cultural La Sonrisa in Garafia.

Sonrisa (Glimlach) is de vereniging die de mensen van Los LOmitos hebben opgericht voor gezamenlijke inkomsten van Los Lomitos. Het geld komt dan direct daar waar het nodig is.

Alle kleine beetjes helpen, het geld wordt goed besteed!

 

Foto´s en tekst: Bed and Breakfast Finca Verde