SIEPKO WENNING

In het jaar 2000 verhuisde ik samen met Marjan en onze twee kinderen naar La Palma. Om mijn Spaans te verbeteren kocht ik dagelijks een plaatselijke  krant. Op deze manier bleef ik op de hoogte van wat er om me heen gebeurde en vergrootte ik mijn woordenschat.

In het jaar 2014 startte ik mijn eigen krant, een website met nieuws over La Palma.

Samen met Marjan beheren we de website La Palma Oceaanzicht.nl

Ons leven op La Palma

Onze jongste staat nog met één been in huis, terwijl hij met het andere been zijn plek in de wereld zoekt. De oudste is jaren geleden al begonnen aan een ontdekkingsreis. Om het lege nest-syndroom buiten de deur te houden, heeft Marjan zichzelf een hond cadeau gedaan en ik mocht een houten huisje bouwen achter in de tuin.

Marjan met Leon

Om toegang te krijgen tot mijn werkplaats, moet je eerst voorbij Leon. De hond van Marjan heeft niet het formaat van een schoothondje; integendeel. Na de Sint Bernard iets verderop in de straat, is Leon de grootste hond van de buurt. Ik raad je aan om de goedaardige Leon te negeren en net te doen alsof hij er niet is, om te voorkomen dat hij overdreven enthousiast wordt. Leon zal je hoe dan ook van alle kanten besnuffelen, inclusief kruis en kont. Dit geeft mij en ons bezoek iedere keer weer een ongemakkelijk moment. Was Leon een mens geweest, dan was hij daarvoor vast en zeker aangeklaagd.

Eenmaal voorbij de circusvoorstelling van Leon neem ik je het liefste direct mee naar achteren. We laten het huis links liggen en gaan met een trap naar een lager gelegen terras. We openen een houten hek met toegang tot de groentetuin en proberen Leon aan de andere kant van het hek te houden. Struikel ondertussen niet over de poes Dikkie Dik, nog even een trap omhoog en daar staan we al voor de houten hut.

Ik noem het een hut, maar eigenlijk is het een werkplaats. Had het ook een atelier kunnen noemen maar dat klinkt te ambitieus. Zoveel ambities zou me alleen maar blokkeren in mijn streven om La Palma te vangen in vorm en kleur.

Midden in de hut staat een grote tafel. Hier vind de zoektocht plaats met papier, verf, pastelkrijt, aquarelverf, inkt en alles wat kleur geeft. Als je dat zou willen kan ik een muziekje opzetten. Op dit moment ligt op de platenspeler Astrud Gilberto met haar melancholische bossa nova stem.

Met muziek vloeien de kleuren gemakkelijker en laat La Palma zich eenvoudiger verleiden. Het maken van een schilderij kan soms weken duren. Een nieuw werk begint met het schilderen van La Palma. Eenmaal klaar en droog kan ik het niet laten om er de schaar in te zetten. Al die stukjes La Palma zet ik daarna weer in elkaar en dit proces vind soms wel drie of vier keer plaats.

Door al die gemaakt kunstwerkjes de laatste jaren begint de hut te klein te worden, er zou eigenlijk een verdieping boven op moeten komen. Bouwkundig is dit onmogelijk en daarom stuur ik mijn levenswerkjes de wereld in om plaats te maken voor nieuw werk.

Meer over de schilderijen van Siepko

Scroll naar boven