Elke drie jaar wordt het Mariabeeld van de Virgen del Pino vanuit het kleine kerkje boven het dorp El Paso naar het dorpscentrum gebracht. Dit jaar kwamen meer dan 30.000 eilandbewoners naar El Paso om Maria tijdens haar reis te vergezellen.
Honderden jaren geleden zagen twee houthakkers op deze plek een verschijning van Maria. De boom bleef gespaard en is nog altijd het startpunt van de processie.
Duizenden feestvierders stonden al om 10 uur ‘s ochtends klaar bij het kerkje, naast de oudste pijnboom van het eiland. De processie start om 15 uur en bereikt na 5 kilometer en 6 uur later het kerkje Bonanza in het centrum van El Paso. Om de trage reis te volbrengen, gaan de vrolijke pelgrims op pad met een mobiele bar gevuld met drank en hapjes.
Het was voor ons de achtste keer dat we in de meer dan een kilometer lange stoet achter de beschermheilige van het dorp aanliepen. Waren we de eerste keren nog toeschouwer, tegenwoordig zijn we deelnemer. We kennen inmiddels zoveel mensen in het dorp dat je vanzelf het feest wordt binnengezogen.
Samen feestvieren bevordert de onderlinge verhoudingen in het dorp, kwam ik dit jaar achter. Ik geef een voorbeeld: Het duurde even voordat ik de ambtenaar, bij wie ik vorige week nog de gemeentelijke belastingen betaalde, herkende in klederdracht. Deze korte, onverwachte ontmoeting leidde tot een glimlach, gevolgd door een spontane knuffel ter begroeting. Ik wil niet zeggen dat ik er meteen een vriend bij heb, maar het betalen van de gemeentelijke belastingen zal hierdoor de volgende keer iets minder erg zijn.
Om aan een processie mee te doen, hoef je niet religieus te zijn. Ook in Spanje neemt het aantal gelovigen snel af. Acht van de tien Spanjaarden ziet zichzelf als niet-religieus. Toch worden de katholieke feesten groots gevierd. Gelovig of niet, het lijkt wel alsof iedereen tijdens zo’n feest voor even boven de sleur van het dagelijks leven uitstijgt.
Ook dit keer kreeg ik tranen in mijn ogen van ontroering toen de Virgen del Pino met haar gezicht in de richting van het bordes van het gemeentehuis werd gedraaid en timmerman Carlos het Ave Maria begon te zingen. Het was alsof ik even een paar centimeter werd opgetild door een hogere macht.
Foto`s, tekst en video: Siepko
Lees ook het verhaal: Viva la Virgen
Mooi
Geweldig dat dit in ere gehouden wordt. Weer een mooi duidelijk verhaal.
Gr. Heika
Wat kun je toch geweldig schrijven Siepko dit willen wij ook nog een keer meemaken!
Dankjewel Siepko om dit indrukwekkend evenement te delen. Prachtig zoals de mensen reageerden op het meisje in het raam, toen ze riep “Viva La Virgin el Pino”. Ook de zanger van het Maria lied, de reactie die jezelf voelt hierop.
Palmezen zijn toch al gelovige mensen en gaan helemaal op in deze feestelijkheden. Jammer dat ik dit nooit heb meegemaakt toen ik nog naar La Palma kwam, heel jammer.
Dank Siepko. Wat mooi dat je dit deelt. Indrukwekkend en ontroerend.
Weer een leuk berichtje. Dankjewel
Ook hier bij het kerkje is alles veranderd vroeger even wat drinken en een plasje doen beneden waren toen nog toiletjes elk jaar binnen even naar de icoontjes kijken zijn mooi gemaakt. En de kippen voeren die rond het kerkje zwerven dat doen we als we een ronde virgin lopen.
Het beroerde duidelijk je hart zoals je deze gebeurtenis beschrijft. We hebben allemaal een raam in ons hart, we blijven binnen of we maken het open en gaan naar buiten.
Mooi Siepko, ook de 2 foto’s.
Ingrid.
Wat mooi beschreven, alsof ik er zelf bij was!
Hallo Siepko,
verleden jaar de zelfde processie in Tijarafe. Waren ze het Mariabeeld vergeten tijdens deze ontroerende tocht door het dorp. Hilarisch toch?
Mooi verhaal, Siepko.
Ik heb ooit patronaatsfeesten meegemaakt op het vasteland, in Miranda del Castañar (regio Salamanca) en herken het gevoel. Verbroedering (en verzustering), saamhorigheid, enthousiasme … Een indrukwekkende ervaring waar ik met plezier op terugkijk!