Jo Quail schildert met haar strijkstok La Palma

In het begin van deze eeuw werkte ik nog als gids bij de wandelorganisatie Natour Trekking. Een droomjob waarbij je samen met een groep enthousiaste natuurliefhebbers en toffe collega’s de mooiste natuurgebieden van La Palma bezoekt.

Een van de wandelaars die ik me uit deze tijd nog kan herinneren was Jo Quail, ze was met haar zus vanuit Londen naar La Palma gekomen. Het tweetal viel direct op, er kwam maar zelden iemand uit Engeland naar La Palma en ze waren een stuk jonger dan de gemiddelde leeftijd van de wandelaar waarmee we doorgaans op pad gingen.

In de week na het bezoek van de twee zussen aan La Palma stuurde Natour Trekking een e-mail door. ´We hebben het fantastisch gehad en hopen snel terug te keren. Doe de groeten aan de wandelgidsen Carolien en Stef.’

Deze week ontving ik opnieuw een email van Jo Quail. ´ Binnenkort heb ik optredens op Lanzerote en Gran Canaria, het zou geweldig zijn als ik het kan combineren met een bezoek aan La Palma. Ik zou graag mijn dochter La Palma willen laten zien. Hoe gaat het met Carolien en Stef?’

Nieuwsgierig naar de optredens op de nabijgelegen eilanden klikte ik op de link onder aan de email met toegang tot de persoonlijke website van Jo Quail. Een nieuwe wereld opende zich, het bescheiden meisje uit Engeland met wandelschoenen bespeelt tegenwoordig de cello en componeerde muziek geïnspireerd op La Palma.

Snel klikte ik door naar de CD met de naam Caldera en hoorde ik muziek zoals ik die nog nooit eerder heb beluisterd. De diepe bassen van de cello verbeelden oneindige dieptes, korte staccato uithalen doen steile berghellingen oprichten en met de warme klanken van haar instrument krijgt het landschap kleur. Jo Quail schildert met haar strijkstok beekjes en woeste rivieren, desolate landschappen en neemt je mee op reis.

Jo Quail stuurt me de volgende reactie wanneer ik haar vraag waarom ze haar muziekalbum Caldera heeft genoemd.

´ De CD Caldera is een eerbetoon aan de plek die me heeft geïnspireerd. De grote krater op La Palma is voor mij het symbool van een enorme ketel met daarin alles wat ik zie, lees, hoor, beleef, voel, verbeeld, droom en vergeet … de alchemische smeltkroes waaruit mijn muziek ontstaat.’

´De song Adder Stone op de Cd is ingegeven door de zeeën rond La Palma. Ik wilde muziek schrijven over de kracht en het mysterie van de oceaan die op La Palma wordt begrensd door het zwarte lava gesteente. Helaas waren we niet in staat om de video in La Palma te schieten en hebben we de video opgenomen aan de zuidkust van Engeland!’

´Er is op La Palma zoveel dat me ontroert; al die verschillende landschappen, van opvallend onvruchtbaar tot weelderige rijkdom. La Palma heeft me geïnspireerd en me muzikale richting gegeven.’

Wat zou het bijzonder zijn als we Jo Quail naar La Palma kunnen halen voor een optreden. Daar ga ik mijn best voor doen, maar eerst ga ik Carolien en Stef vertellen van de e-mail die ik heb ontvangen uit Engeland en ik ga ze de groeten doen van Jo Quail.

Tekst: Siepko Wenning
Website: Jo Quail